Pıhtı

Bir ölünün saçları taranmaz. 

Elleri tutulmaz, sıcak değildir çünkü artık.

Tırnakları kesilmez, makyajı da silinmez. 

Ağlayamaz artık o, gülemez de.

Küfredemez, sevemez, acıkamaz, doyamaz;

Koşamaz, yorulamaz, dinlenemez, kızamaz,bağıramaz, 

Şarkı bile söyleyemez.

Sesi çıkmaz ki!

Seni kırmak istemem elbet.

Ama insanlar ölünce rahat bırakılmak isterler. 

Uyumak isterler, uyanmak değil.

Onunla konuşmaya çalışma artık.

Buradan çıkıp eve gidersin;

Mektuplar, sana yazdığı mektupları okursun. 

Sana verdiği müzik kutusunu açarsın. 

Bir kaç şarkı edinirsin. 

Ağlarsın biraz, için çıkacak gibi hissedersin önce. 

Birkaç zaman geçer böyle.

Belki bir kaç yıl...

Unutmazsın, unutmak saçma işidir doğrusu. 

Alışırsın, onunla yaşamaya onunla olmaya alıştığın gibi. 

Alışmak, insana verilen en güzel şeydir. 

Hayat sürekli yenilenir.

Sana sürekli bir şeyler verir, ya da alır, ya da çalar, ya da tüketir.

Sen sadece alışırsın. 

Hayata karşı duruşun budur.

Fark etmezsin oysa. 

Farkındalık da deli işidir. 

Oysa insan akıllı(!) varlıktır, bilirsin. 

 

alışmak, farkındalık., kan kokusu, mektup, müzik kutusu, ölüm, saç, tırnak,

Rate this posting:

{[['']]}