11/27/2015

anlak


zamanı ardına alabilir mi insan?
gerçekten büyüyebildiğini hissedebilir mi?
hiç büyük harf kullanmadan üstelik..
bükülmeden kırılmayı,
düşmüşlüğün yılgınlığından hınç yerine pay çıkarmayı,
bitikten  yeni'yi
yeniden'i doğurtmayı
anlayabilir mi?
her hücremde ileriyi hissediyorum.
genişlemeyi,
devrilmeyi,
belki dönüşmeyi;
ağlamaktan, özür dilemekten, affedilmeyi ummaktan ve affetmekten
gocunmadığımı anlıyorum.
anladığım bir kaç şey var bu ara
dünün affı ve yarının azadı.
gibi.
bir gece ansızın bırakıp gittiklerimi gündüzün güneşinde sarılma istediğimi anlıyorum.
ve gündüzün güneşinde beni bırakıp gidenlerin gecenin ansızlığında çıkagelme isteğini.
özlemeyi ve affetmeyi uyandırıp
özlenmeyi ve affedilmeyi
anlıyorum.
bir dostun bir sevgilinin bir fotoğraf karesinin kıymetinin bilinmediğinde başıma neler gelebileceğini anlıyorum.
anıları ve hatıraları vicdanımla tanıştırıyorum.
vicdan ne mühim şey,
korkarım anlıyorum.
suçlu olmak ile suçsuz olmak arasındaki hiçliği;suçlunun da suçsuzluğunu özleminden
anlıyorum.
her hücremde özlemenin başka anlamlarıyla tanışıp kuvvetli bir sarsılma biriktiriyorum.
itilmeyi burada, bu sayede anlıyorum.
ve tekrar vicdan ve suç'a yöneliyorum.
karalamaktan yorulunca kendimi,
affediyorum.
tüm bunları birbirine ekleyip çıkarıyorum.

---

Rate this posting:
{[['']]}