1/12/2013

Boşluk

Herkesin hayatta bir gayesi olmalı diyorum. Hiç uğruna yaşar mı insan? Hiçi hiçine yaşanır mı? Nefes alıyorum. Hareketsiz durduğumda bile bir şeyler tüketiyorum. Bence tuhaf.. Ben her saniye çoğalıyor ve ölüyorum. Ölümü ve dirilişi anbean yaşarken ölüme ve dirilişe nasıl yok diyebilirim? Söylediklerini beynin onaylamıyor.Bazı uçurumlardan tek atlamalı insan. Tek atlamalık uçurumlar var çünkü. Çarpa çarpa düşersen, acırsın. Asil ölümler kansız olur. Kanama.

Kesit kesit her şey. Uzun cümleler kurmayı unutmuşum. Uzadıkça ne dediğin anlaşılmıyor zaten. Zihnim doluyken konuşmak ayıp mıdır? Annem öğretmedi. Ama benim bir gayem var. Kimse bilmiyor. Bir ipim çok cambazım var. Hepsi beraber oynuyor, hepsi birbirinden habersiz. Ya hepsi birden düşüyor, ya hiç. Komik olmayan şeyler söylüyorum, gülüyorlar.


Kangren olmuş iyi yanlarım kesmişim. İyi bir insan değilim, kötü de. Araftayım ben. İçimdeki şeytanla meleği düzüşürken buluyorum hep. Bana bir şey katmaya vakitleri yok. Eksik bir şey var hep. En eksik benim. Arta kalmışlıklarım var. Borç aldıklarımı fazlasıyla ödüyorum. Fazlası, alana borçtur hep. Sıyrılmak istiyorum tüm arta kalan yerlerimden.

-Eğer bir tümörüm olsaydı, Jack gibi; adına adını koyardım.


Nefretim en çocuk yanım.
Affet beni Tanrım, ben annemi affedemiyorum.


Rate this posting:
{[['']]}

Hiç yorum yok: