-

Yağmur yağsa hep, çünkü ıslak kaldırım kokusunu seviyorum.
İnsanlar yalın ayak güzel. 
Sesimizi kısıp, kelimeleri yutkunduğumuz da çıkıyor asıl sesimiz.
Normlar var, anadan üryan bağıramıyorsun zaten.
Sahi kim koyuyor bu kuralları? Deliliğin ölçütü ne?
Kimse normal değil zaten, ve kimse anormal.
Kimsenin bilmediği bir şey var bende.
Ve onlarda da benimkiler.
-Herkesin bir gizi var işte.
Madalyalarımızın yüzü öyle çok ki!
Kaybetmenin kazanmaktan daha kısa sürdüğünü öğrendiğimden beri, her güzel anı satır başı yaşıyorum.
Senin yüzünde bir şehir var, hep şarkı söylüyor saçların.
Ne zaman birine seni yazsam, kalemimin ucu kırılıyor.
Ne zaman birine seni anlatsam mumum yatsıya kadar yanmıyor.
Senin ülken güzel.
Sen güzelsin işte, en sevdiğim renkler hep sende.
Arnavut kaldırımlarda yürünmüyor bu topuklularla..
Bu ruj, bu elbiseye uymuyor.
                                                  Bazen beklediğim şarkı radyolarda çalmıyor.
                                                  Ve bir gün gidebilme ihtimalin kanatıyor bu şehrin karanlığını.

Rate this posting:

{[['']]}