Yağmurlu zamanlarda cam ıslağı kokusu
Yakmaya yetiyor fotoğrafları teker teker
Ilık bir yaz akşamı çekiyor her kış canım
Kestane mevsimi..
Bu yıl da mandalina sevmiyorum
Eliyle koymuş gibi buluyor beni yalnızlık
Aynı yerde, yalın ayak
Daracık bir sokakta elimde ekmekle
Tutuyor yakamdan, ensemden öpüp bırakıyor usul usul
İyi, diyor, kendi kendine
Kokuma karışmamış başka bir koku,
Duyumsuyor.
Seviniyor.
Yağmur birikintilerine basa basa yürüyorum
Güvenecek ne kaldı?
Su geçirmeyeceğini bildiğim ayakabım bile tereddütte bırakıyorken
Güzel olan ne varsa yitik
Yamalı gülüşlerin ardında dikili umarsızlık
İtiraf ediyorum kendime
Yaşanılası her şeye geciktiğimi biliyorum
Ne yaşasam tadı damağıma değmiyor
Sevimsiz bir şakadan ibaret tüm inandıklarım
Arkamdaki boşluk üşütüyor en çok
En çok sırtım yalnız benim
Yarından korkan kelebek ürküntüsündeyim
İçimde kötü bir his var
Sonsuzluk kaç yarın ediyor hesaplayamamaktan.
Ülkem yok benim, evim de,
Bir gece zifiri; içine ediyor sevinçlerimin
Sokakta bırakıyor evlatlık alınmış gülüşlerimi
Çırılçıplak soyuyor beni uluorta
Yüzüme vuruyor sonra başkalarının günahlarını
Acımadan
Acıtarak
Kime kalıyor bunca mesut?
İnsinler de bi' tur biz binelim. Rate this posting:
{[['
']]}
']]}
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder