12/10/2013

Kırık

Sıvadım Güneşimi balçıkla
Geriye doğru koşmakla eşti,
Son rütuşlar zorladı

Sıçrayıp en kambur yerinden hayatın, atılıyorum olur olmaz en olmaza
Hangi sokaktan girsen aynı caddeye çıkıyor bu tuhaflıklar
Üst üste koyup ağlıyorum

Öyle sanıyorum ki masanın topal ayağıyım
Kağıtlar katlayıp koyuyorlar da, biçare.
Zamanın köşesinden koşuyorum hayatın dairesine,
Sivri kalıyorum uluorta
Çarpıp kendi duvarıma; devriliyorum

Kulpu kırılmış sanki tüm fincanlarımın
Susadıkça, sus'uyorum.
Kahve kokuyor ellerim

Yukarı kalkan başım göremiyor önünü
En güzel manzaraları görmemeye yeminliymişçesine
Artık;  sağ gözüm kör benim
           sol gözüm karanlık

Rate this posting:
{[['']]}

Hiç yorum yok: