Yalın

parmak uçlarının serinliğine verdim tüm ezberlerimi

beni kavuran başka 

yersiz bir gülüşmenin ortasında yapayalnız
çıplak,
üşüyorum
bir ıslığın hızıyla yarışıyorum
boylu boyunca uzanıyorken yağmur yanaklarımda
kirpik uçlarıma tutunmaya çalışan biri var
imdat!
bedbaht şarkıların nakaratı kadar şen olabilirim bundan böyle
bundan böyle benim adım olmasın
bundan böyle benim adım; yok.
her şehir bana paslanıyor
belki yağmur sevdiğimden
belki de annemin nasihatı
belli ki annem beni sevmiyor
kısık gözlerin göz kapaklarına bu şiir
bir ağıt yak bana en soysuzundan
bir çığlık yırtılsın gökyüzünde
yatağımın altı hala sıcak
karnımı tutan ellerim hala sımsıcak
beni deliye çeviren baş ağrılarım hala dipdiri
uyanıp
duvarlara yazıyorum mavi bir tükenmez ile
benim için Umay'ı
"artık gitmek vakti değil
 artık dönmek vakti değil"

Rate this posting:

{[['']]}