eriyorum
hoyrat sevdalarımın yıkık kapılarından
zar zor düşüyorum taş sokaklara
beni sevmenin şefkati yine kesiyor ellerimi
nasır tutan kalbimi
taş kesmiş dudaklarımı
hissizleşen kirpik uçlarımı
kafam her zamanki kadar karmakarışık
fazlası değil
hesaplıyorum bakkal usulü veresiye sevmelerimi
ay sonuna çıkamıyoruz yine
yine eve dönüyorum
kaybolarak
ellerimin kışıyla sana bir bahar getiremiyorum
üşümeye ısınıyorum
yine aynı rüyadan itilip
yine aynı yalnızlığın kucağına
düşüyorum
karanlığın kör noktasında aydınlığı seyrediyorum
umut ediyorum bizim için
kör oluyorum
Rate this posting:
{[['
']]}
']]}
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder