1/31/2014

Yedi Yirmi Altı

Tüm gece oturup düşünmeyi düşünmek
Beni neyin yorduğunu bulabilirsem çıplak elle boğacağım
Ve insanlara baktığımda neyi göremediğimi görebilirsem kör.
Bir ıslaklığın ortasında kupkuruyum
Bir telaşenin ortasında sakinceyim
Bir beyazın ortasında simsiyahım,
Bir imdat çağrısının çaresiz ünlemindeyim aksam üstleri 
Bir kağıttan gemiye takıp kancamı okyanusa salıyorum benliğimi
Ben'in anlamı nedir, Ben katı mıdır sıvı mıdır gaz mıdır, Ben kaç kişidir bilmeden üstelik,
Sıcak sevmeyen güneş
Karanlıktan korkan gece
Renk körü bir gökkuşağıyım,
Zamanın kıstırdığı bir kuytudan yazıyorum
Zihnim bir saniye sonrasını yakalamayı istemekle meşgul
Bir kaç dağınıklık var bileğimde, toparlayıp geliyorum.

Rate this posting:
{[['']]}

1/14/2014

cam evlerde yanan türkü

..ya da yazmadan önce silmeli insan 
yakmalı henüz yazılmamış mektuplarını üçer beşer
saate bak
yediye kırk var

ve bir hayat var yaşanmamış ve yaşanmayacak kadar sek
ağzına kadar dolu kül tablaları, hiçbirini de ben içmedim
bir kırmızı ruj düşüyor cebimden ızgaraların arasına
oturup kaldırımın kenarına kendi dizimde ağlıyorum
sıvazlıyorum kendi omzunu
tutup kendi elimden 
doğruluyorum

gidip şehrin en ucuz pansiyonuna
girip şehrin en soğuk yatağına
üşürken ağlıyor
ağlıyorken kanıyorum
kanıyorum beni sevdiğini en az bir kere söylemiş olan herkese
ve kandırılıyorum mütemadiyen
sessizliğin ortasında çıplak sesle bağırıyorum
sağır kesiliyor en duyulası yerleri
herkesin ve hiç kimsenin

tutup bir eğrinin elinden, koşuyorum alabildiğince
koyuyorum üst üste
bir doğru etmiyor!

uzuyor ellerim parmaklarım
büzüşüyor göz bebeklerim kirpik uçlarım
bırakıyorum kendimi uçtan uça
baş aşağı sallanıyorum
kan gidiyor beynime
yüzüme renk geliyor
yerçekimi tutuyor yüzümün en güzel yerinden
tepetakla oluyorum, yüzüm asfalta bakıyor
asfalt gökyüzüne
gece soğuk gece çıplak gece soysuz
bir tekmeyle yıkıyorum kağıt evlerimi
evlerimi özlüyorum
evlerimde sen
bir türkü yanıyorken camdan evlerde
hem tutuşuyor hem kırılıyorum
Rate this posting:
{[['']]}

1/13/2014

*

Hayatın yokuşundaki eğri duruşum sanırım hiç değişmeyecek
Bu gece soğuk olacak
Ve bundan sonra her gece







Kim kırdıysa kalbini ona git diyor annem








Bu gidişlere alışamadım ki ben                                          
                                                                                                                                                 23:11

                                                                                                                                              Rate this posting:
{[['']]}

her başlangıç bazen eskiye dönüştür

Hayata dair tüm inançlarımın tecavüzünün gerçekleştiği bir geceden yazıyorum
Hem de sıyırıp en masum yerinden
Komik olmayan şeylere artık gülemiyorum
Zararın neresinden dönsem zarar
Bir şey eksildi bu gece..
Tamamım eksildi

Çarpık bir gülümseyişin kenarında
kısalıyorum
Parmaklarım eksik
Gözlerim sanki fazla

Bazı "neden?"ler sorulana üvey
Ne kadar kırık dökük varsa hepsi benim
Zamansızlığın ortasında çalkantıdayım
Gidip-gelememenin faydasızlığı yakıcı

Bir şey dağlıyor nefes alan yerlerimi
Ummadığım anlarda gelen darbe meğer ne kadar öldürücü
Gidiyorum, gitmek ne demekse, ne kadarsa, hepsi tastamam gidiyorum.
Keşke zamanın olmadığı bir mekanda sevseydin beni

Rate this posting:
{[['']]}